حريم ما آدمها-قسمت دوم
حالا بقيش
بذاريد مساله رو با يه مثال كمي بيشتر جا بندازيم
مثلا تو شهر ما تهران كه تو روز جمعيتي حدود 15 ميليون نفر داره و با توجه به وسعت شهر،تراكم خيلي زيادي ايجاد ميشه.راحت تر بگم ، براي اينكه آدما تو اين شهر جا بشن ناچار فاصله اونها كم ميشه و حريم اجتماعي آدما كوچكتر ميشه. با يه نظر معمولي ميشه گفت دو تا آدم تو اين محيط تو ديدار اولشون حدودا تو نيم متري هم قرار ميگيرن و احساس راحتي و امنيت هم ميكنن.
با سلام و احوالپرسي،به هم دست هم ميدن (اگه طرف نامحرم نباشه!!!!) ولي همين وضع رو با يه روستامقايسه كنيم كه فرضا خونه هركي وسط باغشه و جمعيت كمي هم داره. اونجا به دليل وجود تراكم كمتر آدما عادت كردن كه اطرافشون دايره اي به شعاع بزرگتري رو متعلق به خودشون بدونن و فقط ورود افراد صميمي به اون محدوده قابل قبوله و احساس عدم امنيت نميده بهشون.
تو اين روستا وقتي دو هم ولايتي همو ميبينن از مثلا دو طرف كوچههمراه سلام و احوالپرسي با بالا بردن دست و كمي خم شدن اون قسمت دست دادن رو حذف ميكنن.
حالا اگه يكي از دسته اول كه حريمشون كوچكتر بود به اين ده بياد و بعنوان يه غريبه كه هنوز اجازه ورود به حريم خصوصي و دوستانه يك روستايي رو نداره ، اونو ببينه، سلام بده و دستشو ببره براي دست دادن ، ناخودآگاه باعث ميشه اون فرد روستايي يك حالت تدافعي بگيره و همين ميشه خشت اول يه رابطه محتاطانه و احتمالا بي سرانجام.
حالا اين حالت دست دادن رو اينجوري ميشه تصوير كرد كه فرد شهري ايستاده و دستشو به طرف فرد روستايي گرفته و فرد روستايي دور تر ايستاده و كمي خم شده كه دستشو به دست طرف مقابل برسونه و در عين حال حريم شخصي خودشو حفظ كنه،شايد اينجوري بهتر متوجه منظورم بشيد!
اين يه مثال بين دو جامعه شهري و روستايي بود كه ميتونه بين محيطهاي شهري با فرهنگهاي متفاوت يا مناطق روستايي با فرهنگهاي متفاوت باشه . حتي اين حالت رو ميشه در رفتار حيوانات هم ديد، مثلا خرسها كه به تنهايي زندگي ميكنن حريم بزرگتري از اسبها كه گله اي زندگي ميكنن دارند. شگر خرسي ببينه كه يه همنوعش مثلا در 100 متري خودش قرار داره حالت تهاجمي ميگيره و ميخواد طرف رو زود از حريم و قلمرو خودش بيرون كنه ولي ديدن 10 تا اسب هم در كنار هم براي هيچكس عجيب نيست و هيچ عكسالعمل بدي هم از طرف اونها نداره.
خوب حرف طولاني شد
دفعه هاي ديگه كمي از استفاده هايي كه ميشه از اين دونسته ها كرد ميگم

بيت:
جهاني مختصر خواهم كه در وي
همين جاي من و جاي تو باشد
(فوجي نيشابوري)
- نوشته شده توسط نخودسياه @ 2:59 PM