و شب تولدم نزديكه
هميشه ازش فراري بودم، هميشه اين وقت ها مي گفتم كه كاش سالگرد تولدم نرديك نبود
هميشه به جز تبريك و هدبه و تلفن دوستاي دور و نزديك، اين جور شبها، دو تا چيز رو هم براي من با خودشون آوردن
سنگيني حرف روي سينه و ايستادن قلمم
شابد ننوشتن براي خيلي ها عادي باشه، شايد هم نتونستن هم
اما من فقط شباي تولدم همچين مي شم، ، هيچ امشبي نتونستم بنويسم به جز اين يكي، و شايد هم بعدي هاش
اما اين بهار من؟؟؟ نمردم و ديدم كه بهار فصل تازه شدنه!
حالا كه بهار براي من 26 سال يه بار مياد، اميدوارم كه هميشه بمونه
- نوشته شده توسط نخودسياه @ 12:06 PM