دلگيجه
باز من
باز حافظ
باز پرسش من و پاسخ حافظ، اينبار نه براي گرفتن جوابي، كه براي گفت، وقتي كه ( بغضم نمي گذارد، تا حرف خويش رااز تنگناي سينه بر آرم ! )ا

مي فكن بر سر رندان نظري بهتر از اين
بر در ميكده مي كن گذري بهتر از اين
در حق من لبت اين لطف كه مي فرمايد
سخت خوب است وليكن قدري بهتر از اين
آنكه فكرش گره از كار جهان بگشايد
گو در اين گار بفرما نظري بهتر از اين
ناصحم گفت كه جز غم چه هنر دارد عشق
برو اي خواجه عاقل! هنري بهتر از اين
دل بدان رود گرامي چه كنم گر ندهم
مادر دهر ندارد پسري بهتر از اين
من چه گويم كه قدح نوش و لب ساقي بوس
بشنو از من كه ندارد دگري بهتر از اين
كلك حافظ شكرين ميوه نباتيست، بچين
كه در اين باغ نبيني ثمري بهتر از اين