تسونامي

سلام
نخودسياه تنبل نيست، اين روزا كارا زيادن، مامان 2 روزي بيمارستان بودن و ... اصلاً اين به اون هر روز نوشتن ها در! من اين چند روز حتي گلم رو هم كمتر ديدم و احسان رو هم كه اصلاً نديدم. بهرحال ببخشيد ديگه . آدم بايد اگه مي تونه (حتي وقتي هم كه نمي تونه) دائم در حال حركت باشه. حالا اگه راه پر بيراهه باشه و چندان هموار هم نباشه ملالي نيست

حسرت نبرم به خواب آن مرداب
كارام درون دشت شب خفته ست
دريايم و نيست باكم از طوفان:ا
دريا همه عمر خوابش آشفته ست

اما تو همين روزا هم اتفاق قابل ذكر كم نيفتاده. ولي چون اينجا من اصولاً وقايع نگاري نمي كنم همشون رو درز مي گيرم و به يه تلفن به يه برنامه راديويي بسنده مي كنم!ا
تا امروز حتماً همه از زمين لرزه تسونومي با خبر شدين و اسمش رو بارها شنيدين. ديروز يا پريروز يه برنامه راديويي در مورد اين اتفاق پخش مي شد كه يه خانومي زنگ زد و با حرارت شروع به صحبت كرد :«بنام خدا! من .... هستم. آقا صدام پخش مي شه؟ (بله) بنام خدا! با سلام به شما و دست اندركارانتون (!!!!!) و همه شنوندگان عزيزتون مي خواستم يه موضوعي رو در مورد اين زلزله شرق آسيا بگم.(بفرماييد)آقا شما چرا همش غلط اسم اين زلزله رو ميگين؟ تسونامي اسم يه جور سرطانه نه زلزله. بازم از برنامه خوبتون تشكر مي كنم(از برنامه؟؟؟؟؟) خداحافظ!»ا
خوشم مياد مجري برنامه حضور ذهن و روي مباركش به قدر كافي بالا بود و بلافاصله گفت البته اون سرطان كه اين شنونده عزيز با تسونامي اشتباه گرفتن «لوسمي» يه جور سرطان خونه!» ا
من مُرده اين اظهار فضل هاي كيلويي ام
من مُرده تر اين حال گرفتن هاي به موقعم
اي بابا! خوب كوله ت اگه خاليه كسي اصرار نمي كنه بازش كني شنونده گرامي!ا
نكته: اين جمله آخر ربطي به اين كه من يه مدت ننوشتم نداره ها. سوء استفاده نشه يه وقت
تقدير و تشكر: ممنون كه هم تحمل دوريمو كردين هم چراغ اينجا رو روشن نگه داشتين هم چيزاي ديگه
استقبال رسمي: كامنت دوني خبر از نخودسياه خون هاي جديد ميده! به همه خوش آمد ميگم
ختم كلام (اينجا ديگه مخاطب خاص داره):ا