براي يارِ سفري نخودسياه

آن سفركرده كه صدقافله دل همره اوست
هر كجا هست ، خدايا! به سلامت دارش

چو ني ناله دارم ز درد جدايي
فغان از جدايي ، فغان از جدايي
قفس به بود بلبلي را كه نالد
شب و روز در آشيان از جدايي
چرا من ننالم ز هجران كه نالد
زمين از فراغ آسمان از جدايي
به هر شاخِ اين بار مرغي سرايد
به لحني دگر داستان از جدايي
چو شمعم به جان آتش افتد به بزمي
كه آيد سخن در ميان از جدايي