روز معلم
مهم نيست كه چرا چنين روزي رو روز معلم اسم گذاري كردن يا اينكه چرا سالي يه بار اونم فقط دانش آموز ها و خانواده ي اونها بايد به فكر تقدير از معلمها باشند. مهم اينه كه حد اقل يه روز هست كه من ياد دوران مدرسه مي افتم و از ته دل ممنون معلمهاي خودم مي شم. اين «من» همه ما هستيم و اون معلمها همه كساني هستند كه ازشون چيز ياد گرفتيم. اي كاش همشون هميشه سربلند و سلامت باشند. امروز خيلي لذت بردم وقتي دوباره بعد از يك سال صداي كسي رو كه 18 سال پيش معلم و حامي مني بود كه بعد از يه تابستون درس خوندن يك سال رو پريده بودم بالا تر و از همه همكلاسي هاي خودم يه سال كوچيكتر بودم و از همه مهمتر هيچ كدوم رو نمي شناختم شنيدم. فقط مي تونم از همه احساس اون موقع اينو بگم كه عاشقشم. بعضي معلم ها هستن كه به زندگي آدم جهت مي دن و ايراداي اساسي اون رو رفع مي كنن. يه دونَش رو منم دارم. هنوز هم دارم ازش ياد مي گيرم.خوشبختي بزرگيه اگه يه نفر از اين مدل معلم ها داشته باشه. خوشبختي من بزرگترينشه، آخه ُمعلم من هم عشقمه هم معلمم هم دليلَم. روز معلم رو به همه معلم ها، مخصوصا اون دوستاي عزيزم كه معلم هستن و به گُل قشنگم كه معلم عشق و زندگيه برام تبريك مي گم. ا
شرمنده همه هستم كه سر نزدم بهتون. اين روزا به خودم هم نتونستم برسم. جبران مي كنم. مرسي كه من كه نيستم شما همگي هستيد.ا
- نوشته شده توسط نخودسياه @ 1:39 AM