<$BlogRSDURL$>
.


Monday, December 19, 2005

 
آشتي
خدا جون! خداييش امشب كه يه نفر بيشتر از ديشبي ها قبولت داره و باور داره كه دوستش داري و خداي خوبي هستي رو مديون گلي من هستي ها! نمي خواي ازش تشكر كني؟ ا
كلي از دستت دلخور بودم. رو در بايستي كه نداريم خودت وكيلي! اما خودتم خوب مي دوني وقتي نگاه مي كنم مي بينم بهترين رو نصيبم كردي نمي تونم از اينهمه سر به سر گذاشتنهات نگذرم! نمي تونم باور نكنم كه دوستم داري. نمي تونم تا صبح بيدار نشينم و ذوق مرگ نشم از اينهمه لطفي كه داشتي بهم و لطيف ترين مخلوقت رو نصيبم كردي. مواظبمون باش. ما هم هواتو داريم. ديگه هم سعي مي كنم قهر نكنم باهات. قول نمي دم ها! سعي مي كنم. اما تو قول بده كه كُمكِمون كني. باشه؟ اين كارت مي تونه به عنوان تشكر از گلي جونم، پذيرفته بشه! قربون بزرگيت. روي منو زمين ننداز اين دفعه! مي دوني كه. اوني كه قهر مي كنه، وقتي برگشت دلش نازك مي شه. بيشتر بايد مهربوني كرد باهاش. دوستت دارم.ا

|

Powered by Blogger Weblog Commenting and Trackback by HaloScan.com